cd

Mity PRL-u. Redakcja Jerzy Sosnowski. Kancelaria Adwokacka Tomasz Kopoczyński, Gdynia 2018.

Dziękuję Jurkowi również z opóźnienie, ale zapewniam, że książka mi się przydaje (dyskusyjnie).

 

Aleksander Kolańczuk, Ukraińscy emigranci w w życiu naukowym, kulturalnym, społecznym i gospodarczym w II RP. Południowo-Wschodni Instytut Naukowy w Przemyślu. Przemyśl 2017.

Z panem Aleksandrem widzieliśmy się w Przemyślu, a to też było jakiś czas temu. Jego słownik biograficzny powinien stać w akademickich bibliotekach podręcznych. Dziękuję i przekazuję!

 

Podziękowanie

Jadwiga Szczawińska-Dawidowa, Listy do Jana Władysława Dawida (marzec-kwiecień-maj 1905). Z rękopisu do druku przygotowała, wstępem i komentarzem opatrzyła dr Justyna Myszkowska. Prace Biblioteki Publicznej m. st. Warszawy, Warszawa 2017.

Rzecz ta nie przeleżała się u mnie od roku wydania, lecz od czasu, kiedy ją otrzymałem, a przesłał mi ją przed paroma miesiącami dyrektor Michał Strąk, z uprzejmym koleżeńskim listem. Miałem ją cały czas pod ręką, ale że dotyczyła starych, poniekąd znajomych, więc odkładałem ją z dnia na dzień. Chcę teraz, po tej zwłoce, z tym większym naciskiem, podkreślić, że jest to edycja pouczająca, niezbędna, wzorowo opracowana. Instruktywne przypisy oparto na imponującym zasobie źródłowym, zaś obszerny wstęp jest właściwie małą monografią Dawidów. Dowiaduję się z niego, że Justyna Myszkowska pisze biografię Jadwigi Szczawińskiej-Dawidowej, więc najmocniej, jak umiem, ją w tym dziele popieram, ponieważ jest nam ono potrzebne.

Wydanie wzbogacono licznymi reprodukcjami zdjęć i dokumentów, co czyni je nie tylko ozdobnym, ale i historycznie smakowitym.

 

“Wśród mistrzów i przyjaciół”

Do zaproszenia tego muszę koniecznie dołączyć zapis o monumentalnej edycji (Gdańsk, 2018) utworów Krzysztofa Pomiana – eseistycznych, publicystycznych, wspomnieniowych i autobiograficznych, zatytułowanych jak wyżej, a wydanych z pietyzmem przez fundację terytoria książki, czyli przez Stanisława Rośka, w serii Biblioteka Mnemosyne, którą redaguje Piotr Kłoczowski.

Nie mogę niczego skrótowego o dziele tym powiedzieć, ponieważ wymaga ono wypowiedzi co najmniej tak rozwiniętej, jak List do Andrzeja Mencwela, który się w tomie tym znalazł, a o odpowiedzi nań rozmyślam już jakiś czas.

Podziękowania

Ryszard Stemplowski, Zrzeszenie Studentów Polskich w socjalizmie państwowym, 1950-1973. Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2018.

Z podarunku już się wywiązałem, bo z autorem podyskutowałem, a on uważał, że z pożytkiem.

Cyprian Mielczarski, Retoryka, prawda, polityka. Od starożytności do współczesności. Wydano nakładem Wydziału Polonistyki UW, Warszawa 2017.

Z tym długiem zalegam już długo. Prawdę mówiąc przerasta mnie wywód, w którym tłoczą się Platon, Cicero, Nietzsche, Arendt, Derrida, Girard, Rorty i inni… Dziękuję – nie dałem rady.

Janusz Palikot, Nic-nic. Ontologia na marginesach Leśmiana. Centrum Kultury w Lublinie, 2018.

Tej edycji wydawcy można tylko zazdrościć, niestety autorskie operacje na poezji  do mnie nie przemawiają i nic na to nie poradzę. To znaczy wiem, co bym poradził autorowi, gdyby mnie spytał…

Jeśli natomiast chodzi o Leśmiana, to polecam esej Sebastiana Dudy, Głos z tego, tamtego i nie-tamtego świata, w: tegoż autora Przesilona wątpliwość, Biblioteka “Więzi”, Warszawa 2018, s. 73-94.

Teologia jest ode mnie odległa, ale sztuka interpretacji mi ją krytycznie przybliża.

 

Długi książkowe

Piotr Kubkowski, Sprężyści. Kulturowa historia warszawskich cyklistów na przełomie XIX i XX wieku. Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2018.

Laureat Nagrody Narodowego Centrum Kultury na najlepszą pracę doktorską, obdarował mnie książką, o której mogę powiedzieć, że znam ją dobrze, ale teraz dopiero mnie zaskoczyła. Ponieważ jest imponującą!

Łukasz Zaremba, Obrazy wychodzą na ulice. Spory w polskiej kulturze wizualnej. Fundacja Bęc Zmiana. Instytut Kultury Polskiej UW, Warszawa 2018.

Książki Łukasza nie znam tak dobrze, ale nie jest mi ona obca, bo wcześniej to i owo z niej czytałem, a także o niej dyskutowałem. W całości przedstawia się łakomie. Winszuję i dziękuję!

Magda Szcześniak, Normy widzialności. Tożsamość w czasach transformacji. Fundacja Bęc Zmiana, Instytut Kultury Polskiej UW, Warszawa 2016.

Rzecz ta doszła mnie później, darowana razem z książką Łukasza, ale owe normy widzialności już znałem, a ich analityczne zastosowanie uważam za pouczające.

 

 

 

U przyjaciół

Marian Pilot, Życie. Sposób użycia. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2018.

To jest pięknie wydany, okazały wybór utworów Mariana, napisanych już przed laty (wydania z 1976, 1989, 2002), z którego przeczytałem od razu W butach, tamże s. 157-228. Jak przeczytałem? Ze ściśniętym gardłem.

Janusz Drzewucki, Lekcje u Różewicza. Teksty krytycznoliterackie i osobiste. Wrocławskie Wydawnictwo Warstwy, Wrocław 2018.

W Trzy po trzy tytułem komentarza, zamieszczonym pod koniec książki Janusz wyznaje, że Tadeusz Różewicz jest jego pierwszym pisarzem, od chwili, gdy jeszcze w klasie siódmej czy ósmej podstawówki przeczytał w podręczniku jego wiersz. Mój pierwszy wiersz Różewicza (był to Ocalony) wprawił mnie w stan, z którego nie wyzwoliłem się do dzisiaj.

Cała ta książka jest nie tylko świadectwem niezachwianej nigdy wierności, ale także niezawodnym przewodnikiem po tym lesie rzeczy stworzonych,  jaki pozostawił Tadeusz Różewicz.

 

Długi książkowe

Włodzimierz Herman, O nienawiści i prześladowaniu Żydów. Monodramy. Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2018.

To jest książka mojego najstarszego przyjaciela, bo trzymamy się od żarskiego liceum, a właściwie obozu wędrownego w Karkonoszach (lato 1953 albo 1954), więc on wie, że odpowiem mu najpoważniej, jak potrafię i cierpliwie czeka. Zawsze mogę liczyć na jego wyrozumiałość, a on na moje współbrzmienie, także z dystansu.

Adam Waga, Obol. Oficyna Wydawnicza Łośgraf, Warszawa 2007.

Tu moja zaległość jest niepojęta, bo dziesięcioletnia, mam nadzieję, że jednak wybaczalna, bo książka ukryła mi się na wsi, pod stosami innych i dopiero tego lata na nią natrafiłem. A są tu wiersze bardzo przejmujące, gdyż osobiste do szpiku kości i napisane słowem tak trafionym, jak może być tylko słowo wycierpiane.

 

 

Długi książkowe

(Tu moje zadłużenia są bardzo zaległe, ale prawie trzy miesiące nie byłem wzrokowo pełnosprawny, więc proszę o wyrozumiałość).

Krzysztof Trybuś, Zima romantyków. Szkice o literaturze i pamięci. Wydawnictwo PSP, Poznań 2017.

Pamiątka z berlińskiego spotkania na pożegnaniu Roberta Traby, z której zaraz wybrałem studium Brzozowski i testament Norwida (s. 153-182), ale najmocniej polecam “Dwie ojczyzny” i “dwa patriotyzmy” w Polsce. W 25 rocznicę śmierci Jana Józefa Lipskiego (s. 183-200).

Zbigniew Bujak, Konstytucja starsza niż myślisz, czyli o tym, co z historycznego dorobku państwa polskiego znajdziemy w naszej Konstytucji. Wydawnictwo ZB, Milanówek MMXVII.

Już podziękowałem listownie Autorowi, który mnie uhonorował książką i dedykacją.

Między metafizyką a fenomenologię. W stronę Jacka Migasińskiego, redakcja naukowa Marcin Poręba, Bartosz Działoszyński. WUW, Warszawa 2018.

To jest książka dedykowana mojemu Przyjacielowi, w której być powinienem, ale mnie nie ma. Ale już wiem, jak to naprawię.

 

Długi książkowe (cd)

Ryszard Nycz, Kultura jako czasownik. Sondowanie nowej humanistyki. Wydawnictwo IBL PAN, Warszawa 2017.

Za książkę i wpis do niej – dziękuję Ryszardowi. Liczę na dyskusję, której w tekście nie dostrzegłem i na którą ciągle czekam…

 

Jolanta Sztachelska, Mity sienkiewiczowskie i inne studia nie tylko o nim. Wydawnictwo DIG, Warszawa 2017.

Nie zliczymy już pewnie godzin, które żeśmy przegadali, przy okazji konferencji i nie tylko. Bardzo polecam, żeby przeczytać, na przykład, o Ameryce Sienkiewicza, albo o jego Tatarach.

 

Długi książkowe (cd)

Kultura wizualna w Polsce. Fragmenty. Redakcja Iwona Kurz, Paulina Kwiatkowska, Magda Szcześniak, Łukasz Zaremba. Fundacja Bęc Zmiana, Instytut Kultury Polskiej UW, Warszawa bd.

Iwona Kurz, Paulina Kwiatkowska, Magda Szcześniak, Łukasz Zaremba, Kultura wizualna w Polsce. Spojrzenia. Fundacja Bęc Zmiana, Instytut Kultury Polskiej UW, Warszawa bd.

Oba te tomy, jeden w pełni autorski (Spojrzenia), drugi będący antologią (Fragmenty), łączy ekipa oraz wspólny tytuł, wskazujący nowy…obszar badań(?), dziedzinę wiedzy(?), sposób ujęcia (?). Mimo tych znaków zapytania oraz pobieżnego dotąd przejrzenia, czuję się zachęcony i odświeżony. Przeto dziękuję i winszuję.

Jerzy Stachowicz, Komputery, powieści i kino nieme. Procesy remediacji w perspektywie historycznej. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2018.

Troszkę się naczekaliśmy na tę książkę, więc tym mocniej Jurkowi gratuluję, a za dobre słowo – dziękuję.

 

 

« Previous PageNext Page »