Neomesjanizm

31/05/2010

Ostatnio nie tylko dyskutuje się o mesjanizmie, pragnie się też jego odnowienia, a nawet do niego dąży (“44”). Jest pewien błąd w tych dążeniach – mianowcie ahistoryzm. Już przed wojną takie odnowienia się nie udawały i pozostawały marginesem (hoene-wrońskiści, Jerzy Braun). Dlaczego? Dlatego, że brakowało im przełożenia na zadania współczesne. Mesjanizm polski ( lat 40-tych XIX wieku) był duchową sublimacją wszystkich ówczesnych materialnych niemożliwości (politycznych, społecznych, itd.). Kiedy sytuacja historyczna (czyli materialna) się zmieniła, należało zmienić i tę sublimację duchową, zamiast zaklinać jej przebrzmiałe formuły. Wizja “szklanych domów” była współczesnym wówczas przełożeniem i to ona okazała się inspirująca.

Co przedkładają nam i przekładają na przyszłość dzisiejsi mesjaniści? Przeświadczenie, że zostaliśmy wybrani. Ale do czego?

Woal i szynel

Wujaszek Wania w realizacji Teatru Wachtangowa z Moskwy (scena Teatru Studio w Warszawie, 24 maja 2010) okazał się tandetą. Niedorzeczna scenografia, rytm zrywany, głosy niezestrojone, hieratyczne pozy i histeryczne krzyki. Woal zamieniono na szynel.

Jeśli Rosjanie grają Czechowa tak, jak Polacy Witkacego, to koniec świata (sztuki) jest bliski.

***

30/05/2010

marc auge, nie-miejsca, wprowadzenie do antropologii hipernowoczesności, tłumaczenie roman chymkowski, przedmowa wojciech józef burszta. WYDAWNICTWO NAUKOWE PWN, Warszawa 2010.

Spóźnione podziękowanie dla Romka Chymkowskiego, ale hipernowoczesność muszę odłożyć sobie na lato.

Stronę tytułową spisałem dokładnie, małe litery w imionach i nazwiskach są zapewne skłonem WYDAWCY w stronę hipernowoczesności. Siebie pisze wersalikami.